woorden overleven
|
Lieve Marjan,
Op maandag dribbelt er vaak een kleine, vrolijke vrouw met op en neer dansende, donkere lokken door de gang de docentenkamer binnen. Ze heeft in het weekend eindelijk tijd gehad om haar eeuwige honger te stillen: honger naar begrip van de wereld. En dat begrip deelt ze elke maandagochtend met veel humor uit. Een krantenknipsel voor Sandra, eentje voor Tom en jawel, ook af en toe eentje voor mij. Meestal met een interessante, maar vaak ook grappig nieuwsfeit. Meestal niet eens over het speciaal onderwijs, maar bijvoorbeeld over klussen of katten, mijn hartstochten. Vervolgens gaat ze over tot de orde van de dag en brengt ze overzicht, nuances, begrip en praktische tips in de wereld van onze ZMOK’ers.
Want dat is Marjan ten voeten uit: op haar geheel eigen manier hartstochtelijk geïnteresseerd en betrokken bij wat de mensen om haar heen ten diepste beweegt en nodig hebben. Marjan, we zijn je dankbaar voor al die jaren dat je voor ons Marjan was en die Marjan zullen we nog lang gaan missen.
Dank je wel!